معرفی ساز تنبور
تنبور اولین سازی ست در جهان که دارای دسته ای بلند به همراه کاسه و وتر میباشد سازی ست مقامی یا آیینی که در زمانهای دور برای ابراز تمامی ی احساسات و عواطف’نغماتی تعریف میشد که بنام مقام نامگذاری میشده بعنوان مثال برای خوش امدگویی مهمان عزیز و بزرگ… و یا بدرقه ی همان مهمان که احترام زیادی برایش قائل بودند و یا در مراسمهایی بعنوان مثال دختری را بخواهند به خانه بخت بفرستند مقامی خاص مرتبط با ان مراسم نواخته میشده و یا شخصی دارفانی را وداع کند مثلا مقام فانی فانی مینواختند و یا ابراز برادری و برابری,عدالت و ازاداندیشی و
مقام جلوشاهی را برای پیشواز بزرگ یا پیری مینواختند (جلوی شاه) مقام بایه بایه همانا بدرقه عزیزی میبوده که در ایین ما همان خداحافظی ست مقام شاه خوشینی, رضایت خاطر بزرگ یا پیری و غیره مناطق تنبورنوازی ایران که غرب کشور است در مسلک و آیینشان سکوت نقش مهمی ایفا میکرده و زبان و کلامشان همانا صدا و نوای ساز تنبور بوده مهمترین رسالت ساز تنبور:همانا بعد عرفانی و معنوی ست که یاری ناگسستنی با نوازنده ست.
این بدان معناست که پاکی و قداست مقام ها و ذکرهای تنبور نشاندهنده ی ان است که نوازنده نیز باید در خور وشایسته ی همان پاکی و قداست باشد و چه بخواهد و چه نخواهد باید راه پاکی را طی طریق کند تا به سرمنزل مقصود برسدپس بدون شک میتوان اذعان داشت ساز تنبور معنوی ترین سازی ست که چه از نقطه نظر اثرگذاری و چه از سیر کردن همان طی طریق به تمامی در خور کمال میباشد قابل ذکر است این توضیحات بسیار مختصر برگرفته از دریای ارام بخش موسیقی معنوی ایران زمین است باشد در خور شایسته.
برای مطالعه دیگر مقالات به وبلاگ نوای مهر مراجعه کنید.